Werken aan 2023 inserts

Het is tijd voor een (waargebeurd) verhaal.

Ik ben altijd al gek geweest op planners.

Het begon met hardcover planners toen ik op school zat. Mijn liefde voor papier en schrijfwaren was er al van jongs af aan. Maar ik had nog niet de kennis en de middelen om zelf iets te creëren. Dus kocht ik planners in de winkel.

Mijn eerste Filofax-achtige planner kreeg ik toen ik 14 was. Hij was doorschijnend en er zat een blauwe vloeistof met glitters in. Ik was er dol op. Totdat er ergens een klein scheurtje in de kaft zat en mijn hele planner blauw en nat was vanbinnen. Jeetje.

In de jaren na deze blauwe glitterplanner kreeg ik verschillende planners. Ik wou dat ik foto's had van mijn laatste exemplaar op de middelbare school. We werden gedwongen de planner te gebruiken die we van school kregen. Het doel was natuurlijk functioneel te zijn, maar mijn creatieve geest kon het niet laten. We mochten de planner niet aanpassen. Maar ik deed het wel. Heel erg. Ik plakte het ding vol met stickers, tape, artikelen, afbeeldingen, alles wat ik maar leuk vond. Uiteindelijk maakte ik er zelfs een eigen omslag van een oude spijkerbroek. Zonder de aanpassingen was de planner ongeveer 1 cm, maar toen ik er klaar mee was, was hij ongeveer 5 cm. Ik was toen 17.

Een paar jaar lang waren planners niet zo interessant. Ze werden nauwelijks gebruikt en vooral toen ik geen student meer was, had ik er weinig aan. Maar ik kon het gewoon niet laten om ze te kopen. Ik had altijd moeite met kiezen. Ik vond er zoveel leuk. Dus kocht ik vaak meerdere planners. Vooral van Forever Friends. Maar ik had ook Garfield planners, Loesje planners, Winnie de Poeh planners, enzovoort.

Spoel door naar 2010. Ik kocht al een paar jaar een nieuw tijdschrift genaamd "Flow Magazine" toen ze aankondigden dat ze een nieuwe planner zouden uitbrengen.

Het besloeg een deel van 2010 en 2011, en ik was er helemaal verliefd op. Aan de buitenkant zat een harde kaft, maar binnenin zaten ringen en sticky notes, en gekleurd (bruin) papier. Ik was dol op deze planner. Eerlijk gezegd snap ik niet helemaal waarom ze sindsdien nooit meer een vergelijkbare hebben uitgebracht, want het was wat mij betreft de beste. Maar ik snap ook dat ze dingen willen veranderen. Maar de makers van Flow Magazine zullen nooit weten welke impact die specifieke planner op mij heeft gehad. Want het was het begin van mijn eigen personalisatie van mijn planners. Tot 2013, toen ik eindelijk Filofax planners begon te bekijken. De droom. Een fatsoenlijke kaft hebben, en dan je eigen insteekhoezen maken. Er dingen aan toe kunnen voegen en er zo nodig weer uit kunnen halen.

Bron: Philofaxy ❤

Ik kreeg mijn eerste Filofax (Graphite in bruin, collectie 2011) en toen begon ik mijn eigen insteekhoezen te ontwerpen, printen en snijden. En kort daarna begon ik ze ook te verkopen.

Dus ik ontwerp elk jaar mijn eigen planner-insteekhoezen. Dat doe ik nu al zo'n 10 jaar. Aanvankelijk ontwierp en verkocht ik ze via Retro Hugs, maar daar heb ik geen energie meer voor. Bovendien kost het enorm veel tijd om één set insteekhoezen te maken, en mensen willen me niet genoeg betalen voor de uren die ik erin steek. Dus uiteindelijk kreeg ik er een hekel aan, en dan weet je dat je moet stoppen. Of op zijn minst een pauze moet nemen? Maar mijn pauze duurt al jaren en ik ben niet van plan ze in de nabije toekomst te verkopen.

Maar ik ben nog steeds dol op gepersonaliseerde planner-insteekhoezen, dus ik ga zeker de moeite nemen om ze zelf te maken. Zelfs als het een hele dag duurt om alle vellen te snijden. Ter verduidelijking: mijn Dahle-snijmachine snijdt vrij ongelijkmatig en ik heb geen geld om hem te vervangen. Dus begon ik mijn papier (Happy Planner Classic-formaat) te snijden met mijn Silhouette Cameo. Ik heb een lange snijmat (30x60 cm), maar die plakt niet meer zo goed en heeft omgebogen randen, waardoor het papier nogal verschuift. Uiteindelijk is het nog steeds een hel om alles te snijden. Maar het eindresultaat is het waard, dus doe ik het toch.

Ik vind het fijn om mijn eigen inzetstukken te kunnen ontwerpen/snijden/printen, omdat ik dan het papier kan gebruiken dat ik wil, een lay-out die bij me past, kleuren die ik mooi vind en een lettertype dat past bij alles wat ik doe.

Gisteren heb ik 140 vellen crèmewit papier van 160 grams gesneden. Het heeft me bijna de hele ochtend en middag gekost, maar nu is het klaar. Nu moet ik alleen nog de energie en moed vinden om ze te gaan printen. Dat is weer een heel ander verhaal over waarom ik ze niet meer wil verkopen 😂

Ik kom terug om het eindresultaat te delen als het klaar is. 😍